De tocht zit erop

De fietstocht is ten einde.
Meer dan 730 kilometer gefietst over heuvels en dalen, over glad geasfalteerde wegen, over bospaadjes en vaak ook over wegen die geklinkerd waren met kinderkopjes. Natuurlijk waren er ook hobbelige wegen en fietsbaden waar wortels vanuit de aarde zich omhoog aan het wurmen waren. Soms was een fietspad pas aangelegd. Andere keren was een fietspad duidelijk toe aan een terdege onderhoud.
Ook het vinden van de weg was soms een echt probleem vanaf het moment dat ik de R1 (Europa Radweg R1) ben beginnen te volgen. Tot in de buurt van Münster heb ik de weg zelf uitgestippeld. Tot daar was er geen beschikbare kaart voorradig. Wel waren er allerlei fietsroutes. Heb zo vanaf Nederweert tot Warendorf mijn eigen route samengesteld. Die leidden niet steeds over de meest rustige wegen. Vanaf Warendorf schoof ik in de R1. De wegen werden rustiger en somtijds voerde de route door werkelijk een prachtig landschap. Regelmatig waren er langs de kant van de weg ook bordjes te vinden hoe de weg te vervolgen. Andere keren ontbraken ze weer. Dan moest ik de kaart weer bestuderen. Maar de bijgeleverde tekst van de route stond steeds op andere bladzijden dan de wegenkaart zelf. En om die iedere keer weer uit het hoesje te gaan halen was vaak ook te veel werk.

En als het weer nu iedere dag fantastisch geweest zou zijn…Dat was het verre van. Onophoudelijke regenbuien, aanhoudende miezerregen, wind , veel wind soms ook waren het hoofdbestanddeel van de fietstocht. Het gebeurde vaker dat ik verschillende keren op een dag de regenkleren aan- en uit moest trekken. En bij zo’n slecht weer haal je de fietskaart niet even snel uit het hoesje om de tekst te gaan bestuderen. Dan laat je je leiden door de gegeven adviezen die toevallige weggebruikers je wilden geven. Zo’n slecht weer nodigt ook niet echt uit om intens van het landschap te genieten. Het gaat dan maar om één ding: vooruit komen, de juiste weg rijden, zorgen dat je niet van de weg geraakt. En als zo’n weg dan door een bos liep, was het extra opletten. Hoe snel kun je met je gladde banden niet van de weg raken, of een bocht verkeerd inschatten, of een helling minder stijl beoordelen dan in werkelijkheid?
Natuurlijk waren er ook delen van dagen dat de zon intens scheen en dat je zelfs de lange broek en je vest uit kon doen. Op zo’n dagen moest ik als vanzelf denken aan de tocht die ik met Henk maakte; die pelgrimstocht toen was toch zeker een nagenoeg zonnige tocht. Op zulke droge delen van dagen leek de weg ook korter en was de vermoeidheid minder.

Na een dag of vijf leek ik weer helemaal in het ritme te komen van iedere dag als vanzelf alleen maar fietsen en niets anders meer willen en kunnen dan dat. Het leek erop dat de Italie-ervaring weer helemaal terugkwam. Zo was dat… oh ja! Nu weet ik weer waarom ik wil fietsen en in beweging wil zijn.
De zesde dag belde mijn broertje op om te vragen hoe ver ik was gekomen. Hij was ongetwijfeld ergens in de buurt waar ik op dat moment fietsen zou. Hij kon me ook wel oppikken. Dan hoefde ik de resterende kilometers niet meer te fietsen. Maar op het moment dat hij het voorstelde, realiseerde hij zich ook dat ik de tocht wel helemaal zou willen fietsen. Niet het laatste stuk overslaan en comfortabel de fiets inladen en me laten rijden. De zevende dag fietste ik tot in Wittenberg. Daar wilde ik ook overnachten. In de stad van Maarten Luther (31 oktober 1517) reed ik voorbij de kerk waar hij de 95 stellingen opgespijkerd had en was ik later in de kerk waar hij talloze malen preekte. De dag erna zou ik nog maar een 50 km hoeven te fietsen tot ik bij Jan en Marij en mijn petekind Martijn en zijn vriendin Marie zou zijn. Die laatste kilometers vanuit het Elbedal steeds verder naar boven richting de kleine dorpjes Felgentreu en Frankenförde duurden extra lang. Omdat het die dag zo koud was en er een harde wind waaide? Omdat de hellingen omhoog langer waren dan de korte afdalingen na steeds een lange helling beklommen te hebben? Omdat het een lange rechte weg van wel 25 kilometer was?
De rest komt nog...

Groet,

Maart