Aangekomen, 9 mei 2007 en 2012

Aangekomen; einde van de tocht, 9 mei 2007 en 2012

Ik voel me thuis in Padua, nu we zijn aangekomen in de stad waar het allemaal om begonnen is. Nu nog naar Antonius zelf, maar dat willen we doen bij daglicht, ofschoon we gisterenavond al een deel van het centrum zagen, zoals het grote plein (zie de laatste foto van gisteren en een foto die bij deze dag geplaatst is). Op dat plein dronken we in de avondschemering ons eerste glas bier van die dag. Het was druk op het plein. Veel studenten vinden dit plein blijkbaar een uitgelezen plek om elkaar te ontmoeten. Dat kan op stoelen rondom een tafeltje maar ook gewoon in een grote kring in kleermakerszit op de natuurstenen klinkers van het plein. En maar praten, discussiëren, debatteren, vertellen, lachen.
Toen we gisteren aankwamen in het centrum hebben we meteen een hotel gezocht voor één nacht. Vanochtend in het hotel hebben we eerst nog wat toevertrouwd aan deze site http.//Antoniuspadua.waarbenje.nu

Zie voor leven etc over Antonius het verslag van 9 mei 2007!

Nadat we ons vandaag geinstalleerd hadden in een ander hotel in een van de buitenwijken van de stad, zijn we met de bus naar het centrum gegaan. Te voet hebben we vanaf het busstation het centrum verkend. Waar ligt wat? Wat zijn de toeristische hoogtepunten van deze stad? We zijn naar het plein met de basiliek waar Antonius begraven ligt gewandeld. De omgeving van de basiliek met het grote plein hebben we op ons laten inwerken. Souvenirverkopers van religieuze prullaria staan rond het plein gegroepeerd in hun stalletjes. We zullen later in de week nog medailles kopen om die thuis en op het werk uit te delen. We strijken ze aan het graf van Antonius aan. We maken onze eerste foto’s en lezen over het leven van Antonius:


We zijn in Padua. Het fietsen zit erop. De pelgrimstocht is ten einde. We hebben ons doel bereikt door dag in dag uit te fietsen. Wat moeten we nog verder hier? O.k., we kunnen de cultuurhistorische hoogtepunten nog in alle rust gaan bekijken. We kunnen nog naar steden als Verona en Venetie, want die liggen onder handbereik. Maar daar gaat het niet om. Het liefst zouden we gewoon morgen weer doorfietsen naar weer ergens een tussenhalte voor een moment. Alsmaar door, want als iets duidelijk is geworden tijdens al deze dagen fietsen, dan is het wel dat het leven zelf een pelgrimstocht is. Het gaat niet om het doel, maar om de af te leggen weg én wat die tocht oplevert aan ervaringen, inzichten, vergezichten en wijsheid. Die nemen toe met het alsmaar gestaag door blijven fietsen.

Tussen waar we beiden vandaan gekomen zijn, onze geboorteplaats, en waar we naar toe gefietst zijn, naar het uiteindelijke doel van ons fietsen, ligt de afstand die we overbrugd hebben. We zijn onderweg geweest. Nu we hier in Padua aangekomen zijn, kunnen we ook weer teruggaan naar onze oorsprong, terug naar huis. We zijn er klaar voor. De homo viator, hij is er en kan, echt veranderd, weer terug, naar zijn oorsprong, zijn huis. Het is goed zo.

Dank aan Henk, dank aan allen die meeleefden en meereisden, dank aan Antonius van Padua.

Maart.V.