Der Gipfel des Berges funkelt
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Maart en Henk
30 April 2012 | Nederland, Reek
Und ruhig fliesst der Rhein
We zitten in Laufenburg. Ondanks de geplande rustdag toch nog 65 kilometers gefietst. We kijken vanaf een verhoog uit over de Rijn. Rivieren vormden de belangrijkste wegen waarlangs culturen zich verspreidden en werden uitgewisseld. Zo kwamen de Romeinen naar de Lage Landen.
Er komt een jongen aanfietsen met een prachtig gebruinde torso en een nog mooiere vriendin. Wij zijn onder ons goed, buiten ons hoofd en ledematen, nog zo wit als een pier.
Het water stroomt huiswaarts, denk ik. Wanneer ik er een papiertje in zou gooien zou het bij Lobith ons land binnen stromen. Mijn gedachten gaan stroomafwaarts,naar mijn lief, naar huis.
Napoleon heeft Laufenburg in tweeën verdeeld, lees ik. Niet persoonlijk natuurlijk, maar in zijn tijd zijn de grenzen van Europa bepaald. De Rijn is de grens is tussen Duitsland en Zwitserland. We zijn in het Duitse deel. Het ontbijt is er royaal, heel anders dan in het Zwitserse, waar je moet volstaan met een croissantje met jam en een kopje thee. Nu blijft er genoeg over voor een stevig lunchpakket . We blijven Hollanders.
De avond valt:
Die Luft is kühl und es dunkelt,
Und ruhig fliesst der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt
Im Abendsonnenschein.
Uit: Die Lorelei, Heinrich Heine
De bergen liggen nog voor ons. Het echte werk, zeg maar, moet nog beginnen.
Kijken naar de rivier van tijd en water
en bedenken dat de tijd ook een rivier is
weten wij dat wij ons verliezen als de rivier
en de gezichten voorbij gaan als het water
Uit: Ars poetica, Jorge Louis Borges
De tijd is als water. Het blijft onmogelijk om je er aan vast te grijpen.
Het is als bij de kunst van het zwemmen: je zo er aan overgeven en in bewegen dat je er niet in onder gaat.
30 april 2007, Koninginnedag. We fietsten van Laufenburg naar Andelfingen.
Henk
We zitten in Laufenburg. Ondanks de geplande rustdag toch nog 65 kilometers gefietst. We kijken vanaf een verhoog uit over de Rijn. Rivieren vormden de belangrijkste wegen waarlangs culturen zich verspreidden en werden uitgewisseld. Zo kwamen de Romeinen naar de Lage Landen.
Er komt een jongen aanfietsen met een prachtig gebruinde torso en een nog mooiere vriendin. Wij zijn onder ons goed, buiten ons hoofd en ledematen, nog zo wit als een pier.
Het water stroomt huiswaarts, denk ik. Wanneer ik er een papiertje in zou gooien zou het bij Lobith ons land binnen stromen. Mijn gedachten gaan stroomafwaarts,naar mijn lief, naar huis.
Napoleon heeft Laufenburg in tweeën verdeeld, lees ik. Niet persoonlijk natuurlijk, maar in zijn tijd zijn de grenzen van Europa bepaald. De Rijn is de grens is tussen Duitsland en Zwitserland. We zijn in het Duitse deel. Het ontbijt is er royaal, heel anders dan in het Zwitserse, waar je moet volstaan met een croissantje met jam en een kopje thee. Nu blijft er genoeg over voor een stevig lunchpakket . We blijven Hollanders.
De avond valt:
Die Luft is kühl und es dunkelt,
Und ruhig fliesst der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt
Im Abendsonnenschein.
Uit: Die Lorelei, Heinrich Heine
De bergen liggen nog voor ons. Het echte werk, zeg maar, moet nog beginnen.
Kijken naar de rivier van tijd en water
en bedenken dat de tijd ook een rivier is
weten wij dat wij ons verliezen als de rivier
en de gezichten voorbij gaan als het water
Uit: Ars poetica, Jorge Louis Borges
De tijd is als water. Het blijft onmogelijk om je er aan vast te grijpen.
Het is als bij de kunst van het zwemmen: je zo er aan overgeven en in bewegen dat je er niet in onder gaat.
30 april 2007, Koninginnedag. We fietsten van Laufenburg naar Andelfingen.
Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
