1 mei, dag van de arbeid, dag 11

11e dag Andelfingen (Schweiz) – Lustenau (Österreich) 1 mei 2007 en 2012

‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
In een oud stadje, langs de watergracht –
In huis was ’t donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels in mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In het bosje opgaat en zijn reis begint’
(Herman Gorter, ‘Mei een gedicht’)


Op deze eerste dag van mei, een vrije dag in Duitsland,Zwitserland en Oostenrijk: dag van de Arbeid. Een rustige feestelijke dag. Alle winkels gesloten. Een vrije dag voor de bevolking.
We fietsen langs de oever van de Bodensee op weg naar Oostenrijk. Vanochtend in het hotel Löwen in Andelfingen stond het ontbijt op de gang op een dienblad. Het was er de vorige avond al neergezet omdat deze eerste mei het hotel gesloten was. Wij waren de enige gasten. De koffie was lauw na een nacht in een thermoskan gestaan te hebben En ook het brood was natuurlijk niet echt vers. We ontbeten op onze hotelkamer. De hoteldeur moesten we maar achter ons dichttrekken als we vertrokken. In de ochtend reden we het stadje uit. Nog niet veel mensen waren wakker. Het werd een zonnige dag We reden 102 kilometer.

‘Hij dwaald’ over de bruggen, op den wal
Van ’t water, langzaam gaande, overal
Als ’n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die ’t venster sloot,
Talmde een poze wijl de jongen floot.’
(Herman Gorter, ‘Mei een gedicht’)

Op deze eerste dag van mei krijgen moeders in Frankrijk een bosje lelietjes van dalen (les muguets). Op de hoeken van de straten worden de lelietjes te koop aangeboden, om vervolgens aan moeder cadeau te doen. Een mooi gebaar. Maar ook blijken als geste van waardering andere personen op deze dag van de arbeid (fête de travail) in Frankrijk (daar ook een vrije dag) een bosje te ontvangen. Je ziet ze zelfs onder de ruitenwissers van auto’s geklemd.
Ze bloeien nu volop en geuren zo intens.

Op deze zonnige dag fietsen we Oostenrijk binnen. Het leven lacht ons toe en de bergen wachten. Het fietsen is iedere dag weer opnieuw. Het ritueel van opstaan, ontbijten, lunchpakket maken, fiets controleren, tassen aan de fiets gespen, zonnebril op., opstappen en de pedalen laten rondgaan: in het ritme komen van een nieuwe dag. Vandaag: een nieuwe lente en een nieuw geluid. De maand mei. Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit dat ik vaak hoorde voor een zomernacht.

Maart V.