Old men river
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Maart en Henk
06 Mei 2012 | Nederland, Reek
Zolang ge nog over de beek kunt springen, moet ge springen,’ sprak een sympathieke Belg, die we in Zwitserland op een terras ontmoetten. Hij had een kanker overwonnen. Hij liet de boel de boel en was op zijn fiets gesprongen om naar Rome te gaan. Het zijn vaak 50+ers die van die lange tochten ondernemen. Op een dag kijken ze in de spiegel en zien zichzelf staan in hun lijf, waarin de wildste stormen tot bedaren gekomen zijn, de spieren en het zaad verslapt. Ze denken: er moet nog een keer iets groots gebeuren. De een koopt een motorfiets, de ander maakt een wereldreis, men neemt een andere baan, of een jongere vrouw. Er zijn er ook die op de fiets springen. Nog één keer lente, nog één keer ‘spring’levend.
Het was zondagochtend. De stad Merano, een kuuroord lag er loom bij aan de stroom van de Adige (Duits Etsch), na een zwoele avond vol jazz. We waren laat, waarschijnlijk vanwege de reparatie aan de fiets. We namen brood van vrijwel lege schalen en dronken koffie uit vrijwel lege kannen en ontbeten in een vrijwel lege zaal. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden. We fietsten het stadje uit en vervolgden de reis over het brede fietspad langs de rivier, de rivier die we al volgden vanaf het meer van Ressia, met de verdronken toren (zie foto 4 mei). De Adige wordt gevoed door het smeltwater in de Alpen en is op plaatsen onvoorspelbaar en grillig in haar loop. Tussen de rotsen door heeft ze haar weg naar de Adriatische zee gevonden. We gingen met de stroom mee. We fietsten aan de stad Bolzano voorbij. We reden door een breed dal vol appelboomgaarden, geflankeerd door imposante rotswanden, richting Trento.
Tegen de middag waren we getuigen van een gepassioneerd uitgevochten ruzie over een kleinigheid, comedia dell arte op straat. Met het vorderen van de dag zagen we steeds meer mensen die de zon opzochten. Goed gesoigneerde Italianen raceten over de prachtige pista cyclabile Adige. Italianen houden er van om goed voor de dag te komen, te flaneren op straat: fare la bella figura. We reden tot Lavis, een plaats iets ten noorden van Trento en vonden daar onderdak voor de nacht in een oud familiehotelletje. De eigenaresse, een weduwe op leeftijd, stond ons in het Duits te woord. Het speet haar dat er voor haar kinderen geen toekomst meer in het hotel was weggelegd en er een einde zou komen aan een lange familietraditie. Haar man hoefde het gelukkig niet meer mee te maken.
En toch was er die dag ook iets dat remde. Het einde van de reis kondigde zich aan, Padova kwam naderbij. We keken naar het schema in ons reisplan en zagen dat Padova nog maar 214 km te gaan was. Het leek wel of dat er in de dagen die ons nog restten alles ingelost moest worden. De reis naar Ithaka kan niet lang genoeg duren, schreef Kavafis. Het was of er zich een soort voorverdriet aandiende: een heimwee naar een voorbij avontuur. Heimwee naar een verlangen?
Old men River! Ik zie ons als twee mannen op leeftijd langs de rivier van ons leven gaan op weg naar de eeuwigheid. Mensen gaan voorbij, het leven blijft. “This has happened, but the river keeps rolling on anyway," lees ik in een commentaar op het lied ‘Ol’ man river’, waarvan de melodie me steeds door het hoofd speelt, n u ik dit stukje schrijf.
De Daslooksoep
En om niet in deze sfeer te blijven, geef ik vandaag het recept voor een heerlijke soep uit jonge blaadjes: de daslooksoep. Maart en ik aten ze in deze streek van Noord Italië. De daslook groeit bij ons overigens al jaren in de tuin, maar voor de reis schonk ik er geen aandacht aan. Wanneer nu in het vroege voorjaar de groene blaadjes boven de aarde komen en hun ui- en knoflookachtige geur vespreiden, pluk ik ze voor deze verrukkelijke soep en beleef de nieuwe lente.
Voor de daslooksoep maak ik 1 lt. bouillon warm. In een pan maak ik de basis voor een gebonden soep: 25 gr. boter en 25 gr. bloem en voeg daar, na ca 3minuten, de warme bouillon bij en roer dit tot een gebonden soep. Ik scheur ca. 25 daslookblaadjes in stukken, voeg die toe en laat dit op een klein vuur ca. 10 minuten garen. Daarna pureer ik de bladeren met een staafmixer, breng op smaak met zout en peper. Voeg eventueel room, of creme fraiche toe en strooi er voor de garnering een paar fijn gesneden blaadjes daslook overheen. Ook heerlijk met uitgebakken spekjes.
Let wel op. Het gaat om de jonge blaadjes in de vroege lente, dus voordat de daslook bloeit. Later in het jaar worden de blaadjes bitter van smaak en nogal eens verwisseld met die van het Lelietje van Dalen, de gevlekte Aäronskeld en de Herfsttijloos. En die zijn weer giftig! Jaarlijks gebeuren er ongelukken door. En zeg nou eerlijk, u wil toch ook nog wel een nieuwe lente beleven en zo lang mogelijk langs de rivier van uw leven gaan?
Grt. Henk
Het was zondagochtend. De stad Merano, een kuuroord lag er loom bij aan de stroom van de Adige (Duits Etsch), na een zwoele avond vol jazz. We waren laat, waarschijnlijk vanwege de reparatie aan de fiets. We namen brood van vrijwel lege schalen en dronken koffie uit vrijwel lege kannen en ontbeten in een vrijwel lege zaal. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden. We fietsten het stadje uit en vervolgden de reis over het brede fietspad langs de rivier, de rivier die we al volgden vanaf het meer van Ressia, met de verdronken toren (zie foto 4 mei). De Adige wordt gevoed door het smeltwater in de Alpen en is op plaatsen onvoorspelbaar en grillig in haar loop. Tussen de rotsen door heeft ze haar weg naar de Adriatische zee gevonden. We gingen met de stroom mee. We fietsten aan de stad Bolzano voorbij. We reden door een breed dal vol appelboomgaarden, geflankeerd door imposante rotswanden, richting Trento.
Tegen de middag waren we getuigen van een gepassioneerd uitgevochten ruzie over een kleinigheid, comedia dell arte op straat. Met het vorderen van de dag zagen we steeds meer mensen die de zon opzochten. Goed gesoigneerde Italianen raceten over de prachtige pista cyclabile Adige. Italianen houden er van om goed voor de dag te komen, te flaneren op straat: fare la bella figura. We reden tot Lavis, een plaats iets ten noorden van Trento en vonden daar onderdak voor de nacht in een oud familiehotelletje. De eigenaresse, een weduwe op leeftijd, stond ons in het Duits te woord. Het speet haar dat er voor haar kinderen geen toekomst meer in het hotel was weggelegd en er een einde zou komen aan een lange familietraditie. Haar man hoefde het gelukkig niet meer mee te maken.
En toch was er die dag ook iets dat remde. Het einde van de reis kondigde zich aan, Padova kwam naderbij. We keken naar het schema in ons reisplan en zagen dat Padova nog maar 214 km te gaan was. Het leek wel of dat er in de dagen die ons nog restten alles ingelost moest worden. De reis naar Ithaka kan niet lang genoeg duren, schreef Kavafis. Het was of er zich een soort voorverdriet aandiende: een heimwee naar een voorbij avontuur. Heimwee naar een verlangen?
Old men River! Ik zie ons als twee mannen op leeftijd langs de rivier van ons leven gaan op weg naar de eeuwigheid. Mensen gaan voorbij, het leven blijft. “This has happened, but the river keeps rolling on anyway," lees ik in een commentaar op het lied ‘Ol’ man river’, waarvan de melodie me steeds door het hoofd speelt, n u ik dit stukje schrijf.
De Daslooksoep
En om niet in deze sfeer te blijven, geef ik vandaag het recept voor een heerlijke soep uit jonge blaadjes: de daslooksoep. Maart en ik aten ze in deze streek van Noord Italië. De daslook groeit bij ons overigens al jaren in de tuin, maar voor de reis schonk ik er geen aandacht aan. Wanneer nu in het vroege voorjaar de groene blaadjes boven de aarde komen en hun ui- en knoflookachtige geur vespreiden, pluk ik ze voor deze verrukkelijke soep en beleef de nieuwe lente.
Voor de daslooksoep maak ik 1 lt. bouillon warm. In een pan maak ik de basis voor een gebonden soep: 25 gr. boter en 25 gr. bloem en voeg daar, na ca 3minuten, de warme bouillon bij en roer dit tot een gebonden soep. Ik scheur ca. 25 daslookblaadjes in stukken, voeg die toe en laat dit op een klein vuur ca. 10 minuten garen. Daarna pureer ik de bladeren met een staafmixer, breng op smaak met zout en peper. Voeg eventueel room, of creme fraiche toe en strooi er voor de garnering een paar fijn gesneden blaadjes daslook overheen. Ook heerlijk met uitgebakken spekjes.
Let wel op. Het gaat om de jonge blaadjes in de vroege lente, dus voordat de daslook bloeit. Later in het jaar worden de blaadjes bitter van smaak en nogal eens verwisseld met die van het Lelietje van Dalen, de gevlekte Aäronskeld en de Herfsttijloos. En die zijn weer giftig! Jaarlijks gebeuren er ongelukken door. En zeg nou eerlijk, u wil toch ook nog wel een nieuwe lente beleven en zo lang mogelijk langs de rivier van uw leven gaan?
Grt. Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
